Zimowit Często mylony z krokusem, zimowit jesienny (Colchicum autumnale) w przeciwieństwie do tego pierwszego nie kwitnie na wiosnę, lecz jesienią. Nazwa rodzajowa kojarzy się z Kolchidą, uważaną w starożytności za ojczyznę trucizn i trucicieli, co nawiązuje do właściwości tej rośliny. Roślina objęta ochroną gatunkową |
Właściwości i wykorzystanie:
" Nie tytlko bydłu, psom i innym zwierzętom, ale i ludziom iest trucizną wewnętrznie zażyta: po niey szczęka się kurczy, ięzyk trętwieje, wargi się rozpalaią, ślina znacznie płynie, mocz gwałtownie i z bólem odchodzi, żołądek pali, wnętrzności , głowa nadzwyczaynie boleią; szczkawka, pragnienie wielkie, apetyt zepsowany, biegunka wielka, co wszystko się częstokroć śmiercią kończy. Podobnież się dzieje od kwiatów i nasienia. Ratunk9iem tu iest ocet, albo inny kwas obficie zażyty, także mleko: oraz enemy obficie oleyne, mleczne" |
W lecznictwie ma zastosowanie nasienie , rzadziej bulwa - jako surowiec do otrzymywania kolchicyny. Nasienie zawiera 0,2-1,2% a bulwa 0,2% pseudo alkaloidów , pochodnych tropolonu, głównie kolchicynę i dezacetylometylokolchicynę. Bulwy zbiera się wiosną a nasiona w miarę dojrzewania. Oba surowce suszy się w warunkach naturalnych (cieniu i przewiewie) lub suszarniach w temperaturze do 40 ºC. Z zimowitu otrzymuje się kolchicynę, preparaty stosowane w atakach dny (skazy moczanowej) oraz preparaty cytotoksyczne.