Fig. Schemat struktury osłonki przejrzystej. Naprzemienne rozmieszczenie glikoprotein ZP2 i ZP3
                                                        połączonych mostkami wytworzonymi przez białko ZP1.

Osłonka przejrzysta (ZP- zona pellucida) jest galaretowatym tworem otaczającym oocyt. Zawiązki osłonki przejrzystej pojawiają się pomiędzy oocytem a komórkami pęcherzykowymi w fazie wzrostu. Jeszcze przed osiągnięciem maksymalnych rozmiarów oocytu, wokół całej komórki zostaje uformowany jednolity płaszcz osłonki przejrzystej. U myszy osiąga on grubość około 6µm. Osłonka przejrzysta spełnia w procesie zapłodnienia trzy zasadnicze funkcje:
  1. zapobiega zapłodnieniu międzygatunkowemu
  2. wiąże plemnik i indukuje reakcję akrosomową
  3. zmodyfikowana po zapłodnieniu stanowi barierę dla plemników
Osłonka przejrzysta zbudowana jest z  trzech typów glikoprotein: ZP1, ZP2 i ZP3. Glikoproteiny ZP2 i ZP3 ułożone są naprzemiennie w osłonce przejrzystej. Tworzą one filamenty, które są połączone przez cząsteczki białka ZP1.
Białka ZP2 i ZP3 wykazują zdolność wiązania plemników. Białko ZP3 jest właściwym receptorem dla plemników, które nie uległy reakcji akrosomowej zaś ZP2 stabilizuje wiązanie po jej ukończeniu. Związanie plemnika z białkiem ZP3, spełniającym rolę receptora na osłonce przejrzystej, inicjuje reakcję akrosomową.