Fot. Zdjęcie oocytu dispermicznego z mikroskopu świetlnego.
                             Oocyt w stadium interfazy.

U większości zwierząt istnieje mechanizm warunkujący zapłodnienie oocytu tylko przez jeden plemnik. Trwały blok przeciwko polispermii opiera się zwykle na modyfikacji właściwości osłon jajowych i powierzchni oocytu pod wpływem enzymów zawartych w ziarnach korowych. Ziarna korowe są wyrzucane z oocytu zaraz po jego aktywacji. Jest to tak zwana reakcja korowa oocytu. Prawdopodobnie fala zwiększonego Ca²⁺, która pojawia się w oocycie po wniknięciu plemnika  jest odpowiedzialna za masową egzocytozę ziaren korowych. Najprawdopodobniej reakcja ta nie jest jedynym mechanizmem zapobiegajacym polispermii. Sugeruje się, że oprócz bloku na poziomie osłonki przejrzystej występuje dodatkowo blok w przestrzeni okołożółtkowej i/lub na poziomie błony komórkowej oocytu.
Dowiedziono, że najskuteczniejszy blok przeciwko polispermii wystepuje na poziomie osłonki przejrzystej. W przypadku oocytów pozbawionych osłonki przejrzystej, w warunkach doświadczalnych, może wniknąć do nich więcej plemników. Świadczy  to o tym, że drugi blok, na poziomie oolemmy jest nieskuteczny lub za mało skuteczny.
Zarodki, do których wniknął więcej niż jeden plemnik nie przejawiają pełnej potencji rozwojowej. Nie są zdolne normalnie rozwinąć się w żywotny organizm. Może się jedynie utworzyć kilkudziesięciokomórkowa blastocysta, która ginie wkrótce po implantacji do macicy.