"...SZANIECKI PARK KRAJOBRAZOWY
o powierzchni 10.915 ha z otuliną o powierzchni 12.859 ha obejmuje
środkową cześć Garbu Pińczowskiego oraz południowo - zachodni
fragment Niecki Połanieckiej (Płaskowyż Szaniecki).
Park chroni liczne i oryginalne enklawy bardzo wartościowego
krajobrazu z malowniczymi wapiennymi i gipsowymi wzgórzami oraz
ciepłolubnymi zbiorowiskami roślinności kserotermicznej,
torfowiskowej i słonolubnej rozsianymi w rozległej, harmonijnej
przestrzeni łąk i pól uprawnych.
Najwartościowszym elementem przyrody nieożywionej Parku są gipsy
odsłaniające się głównie na terenie Płaskowyżu Szanieckiego.
Interesujące są gipsy zbudowane z kryształów wykształconych w
formach wielkokrystalicznych. Formy te tworzą pionowo ustawione
i równolegle zrośnięte kryształy zwane "szklicą". Długość ich
dochodzi do 3,5 m i uważane są za największe w Europie, a być może
i na świecie. W podłożu gipsowym rozwinęły się na dużą skalę
zjawiska krasowe. Występujące formy krasu są bardzo różnorodne,
od najpospolitszych lejków poprzez werteby i studnie, do dolinek,
małych kotlinek, a nawet jeziorek krasowych.
Uwarunkowania geologiczne stwarzają korzystne warunki dla rozwoju
ciepłolub-nych muraw kserotermicznych, w których występuje
ok. 35 gatunków roślin prawnie chronionych (na ogólną liczbę
52 gatunków w Niecce Nidziańskiej).
Na terenie Parku ustanowiono tylko jeden rezerwat przyrody.
Jest to rezerwat o ochronieczęściowej, chroniący osobliwości
florystyczne w postaci roślinności halofilnej..."
(M. Cukierska. 1999. str. 16.)